Ena Sinatri

Ena Sinatri

21 lat | 22 czerwca

    Historia: Urodziła się jako córka wysoko postawionego urzędnika, w rodzinie pełnej tradycji i o bogatej historii. Sinatri byli powszechnie szanowani, mieszkali na obrzeżach miasta w pięknej rezydencji i niczego im nie brakowało. Ena wychowała się ze starszym bratem, który od najmłodszych lat pobierał nauki u mistrza miecza tamtego miasta, zmuszany przez ojca. Nie posiadał do tego jednak żadnego zapału, za to jego młodsza siostra od zawsze z fascynacją przyglądała się ich treningom i często wypytywała nauczyciela o różne techniki. W końcu skrycie sama zaczęła próbować, a kiedy jej praktyki wyszły na jaw, ojciec – po długim czasie przekonywania przez syna – zgodził się, by również pobierała nauki u mistrza.

    W wieku dziesięciu lat rozpoczęła praktykę z pierwszą bronią, wtedy jeszcze treningową. Trzy lata zajęło jej opanowanie sztuki Skinhendo, kolejne dwa doskonalenie techniki, treningi z dwoma mieczami oraz rzucanie nożami. Ćwiczyła sumiennie i ciężko, często chodziła z bruzdami na knykciach po karnych pompkach, lub zwijała się z bólu palących mięśni, jednak nigdy nie zrezygnowała. Równocześnie wciąż musiała zachować pozory bycia damą dworu, czego wymagała od niej matka.

    Uczęszczała na lekcje gimnastyki i tańca, by występować na oficjalnych uroczystościach w mieście, jak od zawsze czyniły kobiety z ich rodziny. Zachowywała się zgodnie z etykietą, kiedy wymagała tego sytuacja i zawsze potrafiła przywdziać sztuczny uśmiech, jednak gdy matka i nauczycielka znikały z horyzontu, zrzucała ciężkie szaty, ubierała wygodny kostium i gnała na plac treningowy.
    Kiedy ukończyła piętnaście lat, jej życie nagle się załamało. Wróciwszy do domu po jednym z treningów, powitała ją cisza i podłoga zbroczoną świeżą krwią. Ciała rodziców leżały w pokoju dziennym obok stołu, jakby spadli z krzeseł, gdy ktoś niespodziewanie poderżnął im gardła. Brata nie odnalazła, za to drzwi do rodzinnego sejfu zostały wyłamane, a zawartość zniknęła. Miejscowy gang miał ich na oku już jakiś czas, więc gdy znaleźli okazję, w końcu zaatakowali. Ena zdołała tylko chwycić swoje miecze, gdy w domu wybuchł pożar. Wybiegła sekundy przed zwaleniem się dachu.
    Los chciał, że w tym samym czasie do miasta przybyła trupa artystów dających niezwykłe pokazy i bawiących publikę niesamowitymi sztuczkami. Dostrzegli w młodej Enie talent podczas jednego święta, gdzie zatańczyła, więc przypomniawszy sobie o tym, zaraz też udała się w ich progi. Zrozpaczona, zziębnięta i zapłakana stanęła przed artystami, a oni powitali ją w swym gronie jak zaginioną siostrę. Podróżowali razem przez dwa lata - nigdy wcześniej ani później nie zwiedziła tyle świata, co z nimi. W żadnym miejscu nie zabawili dłużej niż kilka tygodni, a byli wobec siebie życzliwi jak rodzina. Pomogli sierocie zarobić na siebie i podnieść się po stracie rodziny.
    Ena jednakże nigdy nie zapomniała. Pewnego dnia wrócili w okolice jej dawnego domu i wtedy się od nich oddzieliła, zniknęła niepostrzeżenie środkiem nocy. Zemściła się za śmierć rodziców. Odnalazła siedzibę gangu i przez kilka dni uważnie ich obserwowała. Poznawszy w końcu wszystkie zwyczaje, zmiany wart oraz członków, zaczęła wybijać każdego po kolei, cicho, szybko i bez śladów. W ciągu jednej nocy zabiła wszystkich, nie przeżył żaden z rabusiów. Stała wtedy jeszcze dobrych kilka minut nad ciałem ostatniego poległego, z dłońmi umazanymi posoką i pustym wzrokiem utkwionym w odległym punkcie.

    Później jeszcze wypytywała w wiosce, czy przypadkiem ktoś nie widział jej brata, jednak gdy po paru tygodniach spotkała się jedynie z przeczącymi słowami, odeszła i już nigdy nie wróciła w tamte okolice. Rozpoczęła życie płatnego zabójcy, samotnie podróżując od miasta do miasta, aż pewnego dnia kilka miesięcy temu nie napotkała na swej drodze przedstawiciela Zakonu Czarnych Wiatrów. Zaproponował jej dołączenie, a że dość miała podróży, zgodziła się i została.  

    Aparycja: Wysoka, mierząca metr siedemdziesiąt-trzy kobieta o miękko zaokrąglonym ciele i alabastrowej, gładkiej cerze. Pod jasną skórą wyraźnie rysują się twarde mięśnie, choć niemal zawsze skryte ciemnym ubiorem. Ena zdaje sobie sprawę z tego, jak ponętnie może wyglądać i nie stara się temu zaprzeczać; jej kostiumy zwykle ściśle opinają ciało, jednak pozostawiając dużą swobodę ruchu. Włosy w kolorze nocnego nieba sięgają bioder, zwykle zaplecione w gruby warkocz lub spięte wysoko. Twarz o ostrych rysach zdobią kształtne wargi i zgrabny, niewielki nosek, a pod cienkimi, często kpiąco wygiętymi brwiami widnieją zwierciadła duszy. Duże, w kształcie migdałów, których zewnętrzne kąciki unoszą się nieco ku górze, barwy świeżych fiołków, ale objęte pierścieniem złotych płomieni, wydają się zimne i ciepłe równocześnie. 

    Cechy szczególne: Niewielki pieprzyk pod prawym kącikiem ust, kilka tatuaży, w tym gałązka kwiatu wiśni tuż pod linią włosów oraz wiele pojedynczych blizn.

     Zdolności bojowe: Perfekcyjnie opanowała sztukę władania kataną oraz rzucania nożami. Posiada dwa piękne miecze i potrafi używać ich równocześnie, chociaż preferuje klasycznie tylko jedną klingę. Miała również styczność z innymi rodzajami lekkiej broni białej, jednak jeśli nie musi, nie używa ich. Bez broni radzi sobie nie gorzej, walka wręcz nie stanowi dla niej problemu.

    Zdolności magiczne: Szeroko pojęty wpływ lub hipnoza. Jest to raczej umiejętność bierna, coś w rodzaju umocnionej perswazji - łatwo potrafi przekonać ludzi do własnych racji - i rozproszenia podczas walki - gdy ktoś próbuje skupić się na jej ruchach, zaczyna tracić koncentrację. Świadomie również potrafi zahipnotyzować - jeśli ktoś spojrzy w jej oczy, może "uwięzić" go samym wzrokiem, by na chwilę całkowicie stracił rachubę, i zmusić do uległości. Gdy dana osoba wyrwie się z hipnozy lub zostanie uwolniona, zwykle niczego nie pamięta. Wraz z praktyką Ena mogłaby doskonalić tę umiejętność, jednakże aktualnie prawie tego nie używa.

    Zdolności ogólne: Jest wyśmienitą tancerką i akrobatką, w rodzimym mieście często tańczyła podczas różnych świąt; dzięki temu ma bardzo giętkie, rozciągnięte ciało. Zna się co nieco na tropieniu, dzięki zamiłowaniu do lasów i znajomości wśród leśników. Potrafi również czytać i pisać, jako że pochodzi z zamożnej rodziny.

   Charakter: Spokojna obserwatorka o diabelskim temperamencie. Zwykle bardzo opanowana, czasami może wydać się nieco chłodna, nie stroniąca od ironii czy sarkazmu, choć używa w miarę rzadko, częściej posługując się drobnymi złośliwościami. Lubi towarzystwo, jednak równie mocno ceni sobie chwile samotności. Do obcych nieufna, ostrożna, ale również uprzejma, jak została w dzieciństwie wychowana, zaś w gronie nieco bliższym bardziej rozluźniona, skora nawet do żartów. Wydaje się niewzruszoną oazą spokoju, jednakże w jej żyłach płynie gorąca krew i bywa impulsywna, jak również bardzo namiętna w tym, co robi. Podąża własnymi ścieżkami i kieruje się w życiu tylko swoimi zasadami. Potrafi zachować trzeźwość umysłu i na chłodno ocenić sytuację, ale czasami może dać ponieść się swemu temperamentowi.

    Ekwipunek: Na co dzień nosi przy sobie tylko jedną z katan przypasaną przy boku, podczas zadań obie klingi umiejscowione zostają w pochwach między łopatkami. Na szerokim pasie okalającym biodra często przypięte nosi również noże - po trzy przy każdym boku. W wysokich cholewkach butów ukrywa nieco dłuższe, cienkie sztylety, które nadają się zarówno do walki w zwarciu, jak i do rzucania. Prócz tego zawsze ma przy sobie co najmniej dwie sakwy - jedną na monety, drugą z notesem i ołówkiem. W spiętych włosach często nosi ostrą jak brzytwa spinkę, z pozoru całkowicie niegroźną.

     Ciekawostki:

    - Uwielbia zwierzęta, często widząc bezpańskiego psa lub kota, nie może się powstrzymać, by takiego nie pogłaskać.
    - Posiada karego wierzchowca o imieniu Kero. 

    - Nadała imiona swoim mieczom.

    - Na czas zleceń zakłada maskę zasłaniającą dolną część twarzy.
    - Prowadzi dziennik, w którym zapisuje niektóre swoje myśli, obserwacje lub ciekawe cytaty, które usłyszy lub znajdzie w księgach. 

    - Ciągle ma nadzieję, że jej brat żyje i kiedyś w końcu się spotkają.

[Dzień dobry, miło mi tutaj gościć. Karta najprawdopodobniej będzie jeszcze poprawiona. Bardzo chętnie przyjmujemy wszystkie wątki.]